ৰামধেনু সদৃশ ৰঙৰ বোল
মৰুভূমি সদৃশ উত্তাপ
কপঁনিতোলা শীতল বতাহ
এঁকা-বেকা ৰেখা যেন
পদপথবোৰ৷
নামে-উঠে
উঠি আগবাঢ়ে
নিৰন্তৰ প্ৰবাহময়ী নৈখনি ভিতৰত জীয়াই
জীৱনটো গতিশীল কৰি ৰাখে
চৰণে৷
পথত অগ্ৰসৰ
নিৰ্লিপ্ত মন,
কয় নিৰন্তৰ----
ব’ল আগুৱাই ব’ল!
মূল: (হিন্দী) অশোক লৱ "निर्लिप्त मन"
অনু: ডঃ মাখন লাল দাস
No comments:
Post a Comment