থৰক-বৰক খোজ
কণমানি শিশু
থুনুক-থানাক মাত
স্নেহভৰা কলকলাই বৈ থকা
নৈ
অন্তৰ-মনত যায় বিলীন হৈ
নিশ্চল হাঁহি ৷
ওহ!
হেৰাই গ’ল থুনুক-থানাক
মাত৷
শুকাই গ’ল নদী
ছিন্ন-ভিন্ন অন্তৰ-মন
সহন কৰিব নোৱাৰা
বা ক’ব নোৱাৰা স্থিতি৷
থুনুক-থানাক মাতে শিকি
ল’লে
শব্দ
কৈ যায় অনবৰত ধাৰা প্ৰবাহ
শিকাইছিলো সিহঁতক ভালদৰে
ক’বলৈ
এতিয়া কথাই কথাই
শিকায়৷
নদীয়ে চোতাল এৰি
আন ক’ৰবাত ব’বলৈ ল’লে
কোনো আন আন গলি
সজাবলৈ ল’লে৷
হাঁহিয়ে
নিজৰ পৰিভাষা পাহৰি গ’ল
হঁহাৰ প্ৰচেষ্টাত
শুকান ওঁঠত জমা
প্ৰলেপ ফাঁটি যায়
ওঁঠলৈ আহিব ধৰা
হাঁহি থমকি ৰয়৷
বিয়পি পৰে নীৰৱতা
বায়-বায় কৰে
ঘৰ-চোতালক কৰে গ্ৰাস
প্ৰতি পলে
এখোজ এখোজকৈ বাঢ়ি গৈ থাকে
চুক-কোণ
গ্ৰাস কৰি যায় ৷
কেনে-কেনে দিন
কেনে-কেনে পল নামি আহে
কেনে-কেনে ৰং সিঁচি দি
যায়!
======================================================
মূল: (হিন্দী) অশোক লৱ ...कैसे- कैसे पल , --अशोक लव
No comments:
Post a Comment